*സുഹ്റയുടെ ദയനീയവസ്ഥ*
*നാം കാണാതെ പോകരുത്*
സുഹ്റയുടെ പ്രയാസം കരളലിയിപ്പിക്കുന്നതാണ്. അവരുടെ സ്വദേശം പാലക്കാട്. ഇപ്പോൾ താമസം കാസർകോട് തളങ്കരയിലുള്ള ഒരു വാടകക്കെട്ടിടത്തിൽ.
നിർധന കുടുംബമാണ് സുഹ്റയുടേത്. ഭർത്താവ് അഷ്റഫ്. മക്കൾ രണ്ട് പേർ. അഷ്റഫ് ഇസ്ലാമിലേക്ക് വന്ന വ്യക്തിയാണ്. ചെറിയ പണിയും മറ്റുമായി കടന്നു പോകവെയാണ് അല്ലാഹുവിന്റെ ആദ്യത്തെ പരീക്ഷണം. അഷ്റഫ് ഇക്കഴിഞ്ഞ നാല് മാസം മുമ്പ് സുഹ്റയെയും പൊന്നുമക്കളെയും വിട്ടേച്ച് പടച്ചവന്റെ വിളിക്കുത്തരം നൽകി അവന്റെ സന്നിധിയിലേക്ക് മടങ്ങി !
അതോടെ സുഹ്റ തീർത്തും നിരാശ്രയായി. ജീവിതം തീർത്തും ഒറ്റപ്പെട്ടു. പറക്കമുറ്റാത്ത മക്കളും സുഹ്റയും തന്റെ വിധിയോർത്ത് ആ വാടകമുറിയിൽ കഴിഞ്ഞു കൂടി.
തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭർത്താവിന്റെ വേർപാടിൽ ദു:ഖിച്ചും രണ്ട് മക്കളുടെ ഭാവിയിൽ ആശങ്കപ്പെട്ടും അവർ ഈ ക്വാട്ടേർസിലിപ്പോൾ നാളുകൾ എണ്ണിത്തീർക്കുകയാണ് .
അതിനിടയിലാണ് അവരുടെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷയുമായിരുന്ന മൂത്ത മകന് അസ്ഥി സംബന്ധമായ മാരകരോഗം പിടികൂടുന്നത്. അസ്ഥി പഴുപ്പാണ് പോലും. പതിനഞ്ചു വയസ്സു പോലുമായിട്ടില്ല. പത്തിലിപ്പോൾ പഠിക്കുകയാണവൻ. എപ്പഴും അവൻ വേദന കടിച്ചു കഴിയുകയാണ്. അവനെ എന്ത് പറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിക്കും ?
രോഗങ്ങൾ ആർക്കും പകുത്ത് നൽകാനാകില്ലല്ലോ. ഒന്നിച്ചു ചിരിച്ചും കളിച്ചും കഴിയുന്ന സമപ്രായക്കാരുടെ ഇടയിൽ വേദന സഹിച്ചും തന്നെ താലോലിക്കേണ്ട ഉപ്പയില്ലാത്ത ദുഃഖം കടിച്ചമർത്തിയും ജീവിതം തള്ളിനീക്കുന്ന ആ ഇളംപ്രായക്കാരന്റെ മുഖം പോലും നോക്കാൻ സുഹറക്കാകുന്നില്ല.
അവൻ അനുഭവിക്കുന്ന ശാരീരക പ്രയാസം കണ്ടുകണ്ട് ആ ഉമ്മ കരയാത്ത ഒരു ദിവസം പോലുമില്ലത്രെ.
ഈ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ വൈധവ്യം കൊണ്ട് പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ട സുഹ്റ, ഓർക്കാപ്പുറത്തുള്ള തന്റെ മകന്റെ മാരക അസുഖം കൂടി അറിഞ്ഞതോടെ ഇനിയെന്ത് തങ്ങളുടെ ഭാവിയെന്ന ആശങ്കയിലാണിപ്പോൾ. മകനെ ചികിത്സിക്കാൻ, മക്കളെ പോറ്റാൻ, വാടക നൽകാൻ, വീട്ടാവശ്യത്തിന് എല്ലാം എല്ലാം എവിടെന്ന് പണം കണ്ടെത്തും ? ആര് തങ്ങളെ സഹായിക്കും ?
അവർക്കാകെ ആശ്രയം ഈ ദുരിതം കണ്ടും കേട്ടും വായിച്ചുമറിയുന്ന നിങ്ങളൊക്കെ തന്നെയാണ്. മകന്റെ ചികിത്സ, അവരുടെ പഠനം, അത്യാവശ്യം വീട്ടുചെലവും ഒപ്പം തലചായ്ക്കാൻ ഒരു ചെറിയ വീടെന്ന സ്വപ്നവും - ഇതിനായി ഉദാരമതികളായ നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ സാധിക്കും ?
വിധവയായ സുഹ്റയെയും അനാഥകളായ ആ മക്കളെയും നാം സഹായിച്ചേ മതിയാവൂ. അവരും നമ്മുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ പോലെയാണ്. പരീക്ഷണങ്ങളെ അതിജീവിക്കാൻ ഇനി നാം അവർക്കു ധൈര്യം നൽകണം. അകമഴിഞ്ഞ് ആ കുടുംബത്തെ നാം കൈ താങ്ങിയേ തീരൂ.
നമുക്കാ കുടുംബത്തിന്റെ കണ്ണീരൊപ്പാം, അവരെ നമ്മോടൊപ്പം ചേർത്തു നിർത്താം.
*നാം കാണാതെ പോകരുത്*
സുഹ്റയുടെ പ്രയാസം കരളലിയിപ്പിക്കുന്നതാണ്. അവരുടെ സ്വദേശം പാലക്കാട്. ഇപ്പോൾ താമസം കാസർകോട് തളങ്കരയിലുള്ള ഒരു വാടകക്കെട്ടിടത്തിൽ.
നിർധന കുടുംബമാണ് സുഹ്റയുടേത്. ഭർത്താവ് അഷ്റഫ്. മക്കൾ രണ്ട് പേർ. അഷ്റഫ് ഇസ്ലാമിലേക്ക് വന്ന വ്യക്തിയാണ്. ചെറിയ പണിയും മറ്റുമായി കടന്നു പോകവെയാണ് അല്ലാഹുവിന്റെ ആദ്യത്തെ പരീക്ഷണം. അഷ്റഫ് ഇക്കഴിഞ്ഞ നാല് മാസം മുമ്പ് സുഹ്റയെയും പൊന്നുമക്കളെയും വിട്ടേച്ച് പടച്ചവന്റെ വിളിക്കുത്തരം നൽകി അവന്റെ സന്നിധിയിലേക്ക് മടങ്ങി !
അതോടെ സുഹ്റ തീർത്തും നിരാശ്രയായി. ജീവിതം തീർത്തും ഒറ്റപ്പെട്ടു. പറക്കമുറ്റാത്ത മക്കളും സുഹ്റയും തന്റെ വിധിയോർത്ത് ആ വാടകമുറിയിൽ കഴിഞ്ഞു കൂടി.
തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭർത്താവിന്റെ വേർപാടിൽ ദു:ഖിച്ചും രണ്ട് മക്കളുടെ ഭാവിയിൽ ആശങ്കപ്പെട്ടും അവർ ഈ ക്വാട്ടേർസിലിപ്പോൾ നാളുകൾ എണ്ണിത്തീർക്കുകയാണ് .
അതിനിടയിലാണ് അവരുടെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷയുമായിരുന്ന മൂത്ത മകന് അസ്ഥി സംബന്ധമായ മാരകരോഗം പിടികൂടുന്നത്. അസ്ഥി പഴുപ്പാണ് പോലും. പതിനഞ്ചു വയസ്സു പോലുമായിട്ടില്ല. പത്തിലിപ്പോൾ പഠിക്കുകയാണവൻ. എപ്പഴും അവൻ വേദന കടിച്ചു കഴിയുകയാണ്. അവനെ എന്ത് പറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിക്കും ?
രോഗങ്ങൾ ആർക്കും പകുത്ത് നൽകാനാകില്ലല്ലോ. ഒന്നിച്ചു ചിരിച്ചും കളിച്ചും കഴിയുന്ന സമപ്രായക്കാരുടെ ഇടയിൽ വേദന സഹിച്ചും തന്നെ താലോലിക്കേണ്ട ഉപ്പയില്ലാത്ത ദുഃഖം കടിച്ചമർത്തിയും ജീവിതം തള്ളിനീക്കുന്ന ആ ഇളംപ്രായക്കാരന്റെ മുഖം പോലും നോക്കാൻ സുഹറക്കാകുന്നില്ല.
അവൻ അനുഭവിക്കുന്ന ശാരീരക പ്രയാസം കണ്ടുകണ്ട് ആ ഉമ്മ കരയാത്ത ഒരു ദിവസം പോലുമില്ലത്രെ.
ഈ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ വൈധവ്യം കൊണ്ട് പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ട സുഹ്റ, ഓർക്കാപ്പുറത്തുള്ള തന്റെ മകന്റെ മാരക അസുഖം കൂടി അറിഞ്ഞതോടെ ഇനിയെന്ത് തങ്ങളുടെ ഭാവിയെന്ന ആശങ്കയിലാണിപ്പോൾ. മകനെ ചികിത്സിക്കാൻ, മക്കളെ പോറ്റാൻ, വാടക നൽകാൻ, വീട്ടാവശ്യത്തിന് എല്ലാം എല്ലാം എവിടെന്ന് പണം കണ്ടെത്തും ? ആര് തങ്ങളെ സഹായിക്കും ?
അവർക്കാകെ ആശ്രയം ഈ ദുരിതം കണ്ടും കേട്ടും വായിച്ചുമറിയുന്ന നിങ്ങളൊക്കെ തന്നെയാണ്. മകന്റെ ചികിത്സ, അവരുടെ പഠനം, അത്യാവശ്യം വീട്ടുചെലവും ഒപ്പം തലചായ്ക്കാൻ ഒരു ചെറിയ വീടെന്ന സ്വപ്നവും - ഇതിനായി ഉദാരമതികളായ നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ സാധിക്കും ?
വിധവയായ സുഹ്റയെയും അനാഥകളായ ആ മക്കളെയും നാം സഹായിച്ചേ മതിയാവൂ. അവരും നമ്മുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ പോലെയാണ്. പരീക്ഷണങ്ങളെ അതിജീവിക്കാൻ ഇനി നാം അവർക്കു ധൈര്യം നൽകണം. അകമഴിഞ്ഞ് ആ കുടുംബത്തെ നാം കൈ താങ്ങിയേ തീരൂ.
നമുക്കാ കുടുംബത്തിന്റെ കണ്ണീരൊപ്പാം, അവരെ നമ്മോടൊപ്പം ചേർത്തു നിർത്താം.
No comments:
Post a Comment