*ഇതൽപം കയ്പ്പുണ്ട്*
*പിന്നിട് മധുരിക്കുമെന്ന്*
*പറയാനാളല്ല*
*നല്ലോണം ശ്രമം വേണം*
( 6-ാം ഭാഗം )
.........................
അസ്ലം മാവിലെ
.........................
സാഹചര്യങ്ങളും സന്ദർഭങ്ങളും ഭാഗ്യവുമാണ് പലരെയും ഐക്കണുകളാക്കുന്നത്. നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഇതിൽ മൂന്നും ഒത്തുവരാതെ ഒന്നുമാവാത്തവർ ഒരുപാടുണ്ട്. ചിലർ ചിലയിടങ്ങളിലായിരുന്നു അവരുടെ ബാല്യകാലം ചെലവഴിച്ചിരുന്നതെങ്കിൽ അവരുടെ ജിവിത ചിത്രങ്ങൾ തന്നെ അത്ഭുതകരമാം വിധം മാറിപ്പോവുമായിരുന്ന ഒരു പാട് പേരെ എനിക്ക് അറിയാം. നിങ്ങളിലും അത്തരമാളുകൾ മിന്നിമറഞ്ഞിരിക്കും ഈ വരികൾ വായിച്ചു തീരുമ്പോൾ. (അത്തരമാളുകളെ പേരെടുത്ത് തന്നെ ഞാൻ പിന്നൊരിക്കൽ പരാമർശിക്കാം. എല്ലാം ഒറ്റ ഇരുത്തത്തിൽ എഴുതിത്തീർക്കരുതല്ലോ)
കലയുടെയും മറ്റു കഴിവുകളുടെയും വിഷയത്തിലും ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ്. ഇവിടെ ജനിച്ചു എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ഒന്നിലും എത്തുന്നത് പോകട്ടെ എത്തി നോക്കാൻ പറ്റാത്തവരുണ്ട്. ഭൗതിക സൗകര്യങ്ങൾ ഒരു നാടിനെ മുച്ചൂടും മൂടിയ സന്ദർഭത്തിൽ പോലും നാമരക്കാതം നീങ്ങിയിട്ടില്ല. (ഒരു ലൈബ്രറിക്ക് 5 സെന്റ് സ്ഥലം പൊന്നും വിലക്ക് വാങ്ങാൻ പത്ത് വട്ടം സാധിക്കുമായിരുന്നിട്ടും അത് നമ്മുടെ ആലോചനയുടെ ഏഴയലത്ത് പോലും എത്തിയിട്ടില്ലല്ലോ.)
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന രീതി ശാസത്രത്തിൽ എന്തോ നമുക്ക് തകരാറുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ അതിനെ മറുകൂട്ടർ (സ്വീകർത്താവ്) സമീപിക്കുന്ന കാര്യത്തിലും. രണ്ടിടത്തും നാം വലിയ സ്പെല്ലിംഗ് മിസ്റ്റേയിക്കിലാണ്.
ഉടക്കുമായി മൂന്നാമതൊരു ടീം വരും, രക്ഷക റോളിൽ. ചിലപോളദൃശ്യരൂപത്തിൽ. ലക്ഷ്യം മുളയിൽ നുള്ളൽ തന്നെ. ഇത് തിരിച്ചറിയാൻ പലർക്കും പലപ്പോഴുമാവുന്നില്ല. അതോടെ നല്ല സംരംഭങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുന്നു. പൊതുവെ റിമോട്ട് ലൊക്കാലിറ്റിയിലും കമ്മ്യൂണിറ്റിയിലും നടക്കുന്ന വലിയ സാമൂഹിക വിപത്താണിത്. നമ്മുടെ ഏരിയ ഇവയിൽ നിന്നൊക്കെ അതിജീവിക്കേണ്ട സമയമെപ്പൊഴേ കഴിഞ്ഞു. കൂട്ടത്തിൽ ഇതിവിടെ സൂചിപ്പിച്ചെന്നേയുള്ളു.
fine Arts ന്റെ മലയാളാർഥം സുകുമാര കലകളെന്നാണ്. കവിതയsക്കമുള്ള രചനകൾ, സംഗീതം, ചിത്രമെഴുത്ത്, വാസ്തുവിദ്യ ഇത്യാദി ഇതിൽ പെടും. നമുക്കിതിൽ കലോത്സവത്തിലെ എല്ലാ ഇനങ്ങളെയും പെടുത്താം (ആരോടും പറയണ്ട ).
ഒളിംപിക്സിൽ എല്ലാ ഇനങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത് പോയിട്ട് ആ ഇനങ്ങൾ എന്താണെന്നറിയാത്ത കായിക കമ്മറ്റിയാണ് ഇന്ത്യയ്ക്കുള്ളത്. എല്ലാത്തിലും പോകട്ടെ 10 % ത്തിലെങ്കിലും പങ്കെടുക്കുക എന്നത് തന്നെ അസംഭവ്യമാണ്. ഉള്ളതിൽ കുറച്ച് ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുക എന്നതാണ് ഏതൊരു രാജ്യവും പ്രായോഗികമായി ചെയ്യുക.
എന്ന് (മുകളിൽ) പറഞ്ഞത് പോലെ കലോത്സവത്തിലെ എല്ലാ ഇനത്തിലും പങ്കെടുക്കുവാൻ നമുക്കാവതില്ല. ഏതെങ്കിലും ഒന്നോ രണ്ടോ ഇനത്തിൽ ഏതെങ്കിലുമൊരു വട്ടമോ രണ്ട് വട്ടമോ ജില്ല - സംസ്ഥാന തലത്തിലെത്തിയിട്ടുണ്ടാകും. Thats All. ആ ഒരു Record ( history) മുമ്പിൽ വെച്ച് ചില ഇനങ്ങളിൽ നമുക്ക് ചിലതെങ്കിലും ശ്രമം നടത്താൻ പറ്റുമോ എന്ന് ആലോചിക്കണം.
നമ്മുടെ സ്കൂളിൽ 10 വരെയുള്ള ക്ലാസ്സുകളിൽ നൃത്ത- നൃത്യങ്ങൾ വലുതായി ക്ലച്ച് പിടിക്കില്ല. നാടോടി നൃത്തത്തിന് സാധ്യതയുണ്ട്, പിന്നെ ആൺ പെൺ ഒപ്പനയ്ക്കും. നാടകം, മൈം, പ്രഛന്ന വേഷം - കഴിഞ്ഞു. നിറം തേച്ചുള്ള പരിപാടികൾ ഇതിലപ്പുറം പോകണമെങ്കിൽ പട്ല UP - ഹൈസ്ക്കൂൾ സെക്ഷൻ മധുരിലേക്ക് ഇളക്കി പ്രതിഷ്ഠ നടത്തേണ്ടി വരും.
പിന്നെ പ്രതീക്ഷ +1, +2 വിലാണ്. ഏകജാലകമായത് കൊണ്ട് ഏത് സൈസാണ് PADLA HSS വലയിൽ വീഴുന്നതെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല. അവിടെ ഒരു പരീക്ഷണത്തിന് സാധ്യതയുണ്ട്. ഇതിന് മാത്രമായി കലാവാസന അരികത്ത് കൂടി കാറ്റ് വീശിയ (കുറഞ്ഞത് ) ഒരധ്യാപകനെങ്കിലും ഹയർസെക്കണ്ടറി തലത്തിലുള്ള ഫാക്കൽറ്റിയിലുണ്ടാകണം. ആണായാലും വേണ്ടില്ല, പെണ്ണായാലും വേണ്ടില്ല. PTA യെ പ്രസിഡന്റിനെ കാണുമ്പോൾ, പിള്ളേരെ പരാതി മാത്രം പറയാൻ വാതിൽപ്പുറത്ത് കാത്ത് നിൽക്കുന്നവരുണ്ടെങ്കിൽ ഈ വിഷയത്തിൽ ഒരു കൈക്കോട്ട് നനവുള്ള മണ്ണിട്ട് മൂടുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്. ( സ്പോർട്സ് മാഷെയും സ്കൗട്ട് ടീമിനെയും കണ്ടില്ലേ ? അവർ കാണിക്കുന്ന ആത്മാർഥതയുടെ കാൽഭാഗമെങ്കിലും വേണം എന്നർഥം)
കുട്ടികളുടെ പഴയ റിക്കോർഡ് പരിശോധിച്ച്, അവരുമായി സംവദിച്ച്, സംസാരിച്ച്, ദൈവം തമ്പുരാൻ നൽകിയ അ"ബ "ക്കണ്ണ് ഉപയോഗിച്ചു കുട്ടികളുടെ സർഗ്ഗവാസന പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു ആശാൻ / ആശാത്തി അവിടെ ഉണ്ടോ? രക്ഷപ്പെട്ടു.
എഴുത്ത് , ചിത്രരചന, ശിൽപക്കൂട്ട്, പ്രസംഗം, കഥാപ്രസംഗം, ആലാപനം (എല്ലാം പെട്ടു ) ഇങ്ങിനെ LP - UP തൊട്ട് പരിശീലിപ്പിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു ദീർഘ കാല പദ്ധതി അധ്യാപക നേതൃതലത്തിലുണ്ടാകണം. നാട്ടുകാർ അതിന് പിന്തുണയും നൽകണം. ഇത് രണ്ടുമില്ലാതെ പിള്ളേരെ ഹണേബാറം പറഞ്ഞ് തൽക്കാലം ഉത്തരവാദപ്പെട്ടവർക്ക് തടി കയ്ച്ചലാക്കാമെന്നല്ലാതെ കുറ്റബോധമുണ്ടല്ലോ, അത് കിടക്കുന്ന മുറിയുടെ മതിലിൽ എഴുന്നു നിൽക്കുക തന്നെ ചെയ്യും, ഇടക്കിടക്ക്.
അതോടൊപ്പം "അതാബാ, ഇതാബാ " എന്ന് പറയുന്ന ചില രക്ഷിതാക്കളുടെ നെഗറ്റീവ് അപ്രോചും അവരുടെ ചെകിട്ടിൽ ഊതിക്കൊടുത്ത് ആരാന്റെ പിള്ളാരുടെ സർഗ്ഗഭാവിയുടെ കൂമ്പ് വാട്ടുന്ന ഉപദേശികളുടെ സൈക്കളോജിക്കൽ ഏർപ്പാടും നിർത്തിയേ തീരൂ. എന്നാൽ fine Arts ന് ഇവിടെ ഭാവിയുണ്ട്. ഇല്ലെങ്കിൽ as usual ആറാട്ടിൻ കടവും കടന്ന് പട്ല -മായിപ്പാടി പാലത്തിനടിയിൽ കൂടി മോരാപ്പുഴയിലേക്ക് മധുവാഹിനി വെള്ളം ഒലിച്ചിറങ്ങിയൊഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഒപ്പം, നമ്മുടെ പിള്ളേർ ഉള്ള effort എടുത്ത് കലോത്സവ വേദിയിൽ തത്തമ്മേ പൂച്ച പൂച്ച പറഞ്ഞ് പട്ല സ്കൂളിന്റെ മതിലിനകത്ത് തന്നെ കൂമ്പുവാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും. (ഇത്തരം സർഗ്ഗ കേളിരംഗത്ത് വെല്ലുവിളി നേരിടുന്ന ഏത് സ്കൂളിലും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാണ് സംഭവിക്കുക). മർമാണി തൈലത്തിൽ തീരുന്ന വിഷയമേ അല്ല കെട്ടോ ഇവയൊന്നും. ( തുടരും - തുടരണമെങ്കിൽ )
*പിന്നിട് മധുരിക്കുമെന്ന്*
*പറയാനാളല്ല*
*നല്ലോണം ശ്രമം വേണം*
( 6-ാം ഭാഗം )
.........................
അസ്ലം മാവിലെ
.........................
സാഹചര്യങ്ങളും സന്ദർഭങ്ങളും ഭാഗ്യവുമാണ് പലരെയും ഐക്കണുകളാക്കുന്നത്. നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഇതിൽ മൂന്നും ഒത്തുവരാതെ ഒന്നുമാവാത്തവർ ഒരുപാടുണ്ട്. ചിലർ ചിലയിടങ്ങളിലായിരുന്നു അവരുടെ ബാല്യകാലം ചെലവഴിച്ചിരുന്നതെങ്കിൽ അവരുടെ ജിവിത ചിത്രങ്ങൾ തന്നെ അത്ഭുതകരമാം വിധം മാറിപ്പോവുമായിരുന്ന ഒരു പാട് പേരെ എനിക്ക് അറിയാം. നിങ്ങളിലും അത്തരമാളുകൾ മിന്നിമറഞ്ഞിരിക്കും ഈ വരികൾ വായിച്ചു തീരുമ്പോൾ. (അത്തരമാളുകളെ പേരെടുത്ത് തന്നെ ഞാൻ പിന്നൊരിക്കൽ പരാമർശിക്കാം. എല്ലാം ഒറ്റ ഇരുത്തത്തിൽ എഴുതിത്തീർക്കരുതല്ലോ)
കലയുടെയും മറ്റു കഴിവുകളുടെയും വിഷയത്തിലും ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ്. ഇവിടെ ജനിച്ചു എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ഒന്നിലും എത്തുന്നത് പോകട്ടെ എത്തി നോക്കാൻ പറ്റാത്തവരുണ്ട്. ഭൗതിക സൗകര്യങ്ങൾ ഒരു നാടിനെ മുച്ചൂടും മൂടിയ സന്ദർഭത്തിൽ പോലും നാമരക്കാതം നീങ്ങിയിട്ടില്ല. (ഒരു ലൈബ്രറിക്ക് 5 സെന്റ് സ്ഥലം പൊന്നും വിലക്ക് വാങ്ങാൻ പത്ത് വട്ടം സാധിക്കുമായിരുന്നിട്ടും അത് നമ്മുടെ ആലോചനയുടെ ഏഴയലത്ത് പോലും എത്തിയിട്ടില്ലല്ലോ.)
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന രീതി ശാസത്രത്തിൽ എന്തോ നമുക്ക് തകരാറുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ അതിനെ മറുകൂട്ടർ (സ്വീകർത്താവ്) സമീപിക്കുന്ന കാര്യത്തിലും. രണ്ടിടത്തും നാം വലിയ സ്പെല്ലിംഗ് മിസ്റ്റേയിക്കിലാണ്.
ഉടക്കുമായി മൂന്നാമതൊരു ടീം വരും, രക്ഷക റോളിൽ. ചിലപോളദൃശ്യരൂപത്തിൽ. ലക്ഷ്യം മുളയിൽ നുള്ളൽ തന്നെ. ഇത് തിരിച്ചറിയാൻ പലർക്കും പലപ്പോഴുമാവുന്നില്ല. അതോടെ നല്ല സംരംഭങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുന്നു. പൊതുവെ റിമോട്ട് ലൊക്കാലിറ്റിയിലും കമ്മ്യൂണിറ്റിയിലും നടക്കുന്ന വലിയ സാമൂഹിക വിപത്താണിത്. നമ്മുടെ ഏരിയ ഇവയിൽ നിന്നൊക്കെ അതിജീവിക്കേണ്ട സമയമെപ്പൊഴേ കഴിഞ്ഞു. കൂട്ടത്തിൽ ഇതിവിടെ സൂചിപ്പിച്ചെന്നേയുള്ളു.
fine Arts ന്റെ മലയാളാർഥം സുകുമാര കലകളെന്നാണ്. കവിതയsക്കമുള്ള രചനകൾ, സംഗീതം, ചിത്രമെഴുത്ത്, വാസ്തുവിദ്യ ഇത്യാദി ഇതിൽ പെടും. നമുക്കിതിൽ കലോത്സവത്തിലെ എല്ലാ ഇനങ്ങളെയും പെടുത്താം (ആരോടും പറയണ്ട ).
ഒളിംപിക്സിൽ എല്ലാ ഇനങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത് പോയിട്ട് ആ ഇനങ്ങൾ എന്താണെന്നറിയാത്ത കായിക കമ്മറ്റിയാണ് ഇന്ത്യയ്ക്കുള്ളത്. എല്ലാത്തിലും പോകട്ടെ 10 % ത്തിലെങ്കിലും പങ്കെടുക്കുക എന്നത് തന്നെ അസംഭവ്യമാണ്. ഉള്ളതിൽ കുറച്ച് ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുക എന്നതാണ് ഏതൊരു രാജ്യവും പ്രായോഗികമായി ചെയ്യുക.
എന്ന് (മുകളിൽ) പറഞ്ഞത് പോലെ കലോത്സവത്തിലെ എല്ലാ ഇനത്തിലും പങ്കെടുക്കുവാൻ നമുക്കാവതില്ല. ഏതെങ്കിലും ഒന്നോ രണ്ടോ ഇനത്തിൽ ഏതെങ്കിലുമൊരു വട്ടമോ രണ്ട് വട്ടമോ ജില്ല - സംസ്ഥാന തലത്തിലെത്തിയിട്ടുണ്ടാകും. Thats All. ആ ഒരു Record ( history) മുമ്പിൽ വെച്ച് ചില ഇനങ്ങളിൽ നമുക്ക് ചിലതെങ്കിലും ശ്രമം നടത്താൻ പറ്റുമോ എന്ന് ആലോചിക്കണം.
നമ്മുടെ സ്കൂളിൽ 10 വരെയുള്ള ക്ലാസ്സുകളിൽ നൃത്ത- നൃത്യങ്ങൾ വലുതായി ക്ലച്ച് പിടിക്കില്ല. നാടോടി നൃത്തത്തിന് സാധ്യതയുണ്ട്, പിന്നെ ആൺ പെൺ ഒപ്പനയ്ക്കും. നാടകം, മൈം, പ്രഛന്ന വേഷം - കഴിഞ്ഞു. നിറം തേച്ചുള്ള പരിപാടികൾ ഇതിലപ്പുറം പോകണമെങ്കിൽ പട്ല UP - ഹൈസ്ക്കൂൾ സെക്ഷൻ മധുരിലേക്ക് ഇളക്കി പ്രതിഷ്ഠ നടത്തേണ്ടി വരും.
പിന്നെ പ്രതീക്ഷ +1, +2 വിലാണ്. ഏകജാലകമായത് കൊണ്ട് ഏത് സൈസാണ് PADLA HSS വലയിൽ വീഴുന്നതെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല. അവിടെ ഒരു പരീക്ഷണത്തിന് സാധ്യതയുണ്ട്. ഇതിന് മാത്രമായി കലാവാസന അരികത്ത് കൂടി കാറ്റ് വീശിയ (കുറഞ്ഞത് ) ഒരധ്യാപകനെങ്കിലും ഹയർസെക്കണ്ടറി തലത്തിലുള്ള ഫാക്കൽറ്റിയിലുണ്ടാകണം. ആണായാലും വേണ്ടില്ല, പെണ്ണായാലും വേണ്ടില്ല. PTA യെ പ്രസിഡന്റിനെ കാണുമ്പോൾ, പിള്ളേരെ പരാതി മാത്രം പറയാൻ വാതിൽപ്പുറത്ത് കാത്ത് നിൽക്കുന്നവരുണ്ടെങ്കിൽ ഈ വിഷയത്തിൽ ഒരു കൈക്കോട്ട് നനവുള്ള മണ്ണിട്ട് മൂടുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്. ( സ്പോർട്സ് മാഷെയും സ്കൗട്ട് ടീമിനെയും കണ്ടില്ലേ ? അവർ കാണിക്കുന്ന ആത്മാർഥതയുടെ കാൽഭാഗമെങ്കിലും വേണം എന്നർഥം)
കുട്ടികളുടെ പഴയ റിക്കോർഡ് പരിശോധിച്ച്, അവരുമായി സംവദിച്ച്, സംസാരിച്ച്, ദൈവം തമ്പുരാൻ നൽകിയ അ"ബ "ക്കണ്ണ് ഉപയോഗിച്ചു കുട്ടികളുടെ സർഗ്ഗവാസന പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു ആശാൻ / ആശാത്തി അവിടെ ഉണ്ടോ? രക്ഷപ്പെട്ടു.
എഴുത്ത് , ചിത്രരചന, ശിൽപക്കൂട്ട്, പ്രസംഗം, കഥാപ്രസംഗം, ആലാപനം (എല്ലാം പെട്ടു ) ഇങ്ങിനെ LP - UP തൊട്ട് പരിശീലിപ്പിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു ദീർഘ കാല പദ്ധതി അധ്യാപക നേതൃതലത്തിലുണ്ടാകണം. നാട്ടുകാർ അതിന് പിന്തുണയും നൽകണം. ഇത് രണ്ടുമില്ലാതെ പിള്ളേരെ ഹണേബാറം പറഞ്ഞ് തൽക്കാലം ഉത്തരവാദപ്പെട്ടവർക്ക് തടി കയ്ച്ചലാക്കാമെന്നല്ലാതെ കുറ്റബോധമുണ്ടല്ലോ, അത് കിടക്കുന്ന മുറിയുടെ മതിലിൽ എഴുന്നു നിൽക്കുക തന്നെ ചെയ്യും, ഇടക്കിടക്ക്.
അതോടൊപ്പം "അതാബാ, ഇതാബാ " എന്ന് പറയുന്ന ചില രക്ഷിതാക്കളുടെ നെഗറ്റീവ് അപ്രോചും അവരുടെ ചെകിട്ടിൽ ഊതിക്കൊടുത്ത് ആരാന്റെ പിള്ളാരുടെ സർഗ്ഗഭാവിയുടെ കൂമ്പ് വാട്ടുന്ന ഉപദേശികളുടെ സൈക്കളോജിക്കൽ ഏർപ്പാടും നിർത്തിയേ തീരൂ. എന്നാൽ fine Arts ന് ഇവിടെ ഭാവിയുണ്ട്. ഇല്ലെങ്കിൽ as usual ആറാട്ടിൻ കടവും കടന്ന് പട്ല -മായിപ്പാടി പാലത്തിനടിയിൽ കൂടി മോരാപ്പുഴയിലേക്ക് മധുവാഹിനി വെള്ളം ഒലിച്ചിറങ്ങിയൊഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഒപ്പം, നമ്മുടെ പിള്ളേർ ഉള്ള effort എടുത്ത് കലോത്സവ വേദിയിൽ തത്തമ്മേ പൂച്ച പൂച്ച പറഞ്ഞ് പട്ല സ്കൂളിന്റെ മതിലിനകത്ത് തന്നെ കൂമ്പുവാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും. (ഇത്തരം സർഗ്ഗ കേളിരംഗത്ത് വെല്ലുവിളി നേരിടുന്ന ഏത് സ്കൂളിലും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാണ് സംഭവിക്കുക). മർമാണി തൈലത്തിൽ തീരുന്ന വിഷയമേ അല്ല കെട്ടോ ഇവയൊന്നും. ( തുടരും - തുടരണമെങ്കിൽ )
No comments:
Post a Comment