ഇനിയെങ്കിലും ഒന്നിക്കൂ നാട്ടുകാരേ ...
അസ്ലം മാവില
നാട്ടിൽ ഗെയിൽ പോലുള്ള ഇഷ്യൂ വന്നാലോ ? അതാ മൊതലാളിമാരുടെ സ്ഥലം പോകുന്നതല്ലേ ? റോഡിനു താറിടണം; അതിനു ഒരു ഭീമ ഹർജി കൊടുക്കാൻ ഒപ്പ് വേണമെന്ന് പറഞ്ഞാൽ വണ്ടി മുതലാളിമാരുടെ ഏർപ്പാടിനു ഒപ്പോ ? സ്കൂളിൽ ഒരു പ്രശ്നം വരുമ്പോൾ ? അവിടെ ഗുലുമാലുണ്ടാക്കുന്നവനും അവന്റെ രക്ഷിതാക്കൾക്കും സപ്പോർട്ടായി കുറച്ചു പേർ. കല്യാണ ആലോചനകൾ വന്നാൽ, അതിനെ പൊളിച്ചു കയ്യിൽ കൊടുക്കാൻ ഐസിയു വിൽ ഇരുന്നു പോലും മൊബൈൽ ഞെക്കുന്ന കുറച്ചു പേർ. അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു പിന്നെയും പ്രശ്നം വന്നാൽ ന്യായപക്ഷത്തു ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നതിനു പകരം അതിനു ''ലെ രാഷ്ട്രീയം'' ചാർത്തി വെളുക്കെ ചിരിച്ചു ചാരി നിന്നേക്കും. അയൽപക്ക സ്വരച്ചേർച്ചയ്ക്കും ''അപ്പച്ചെണ്ട്'' കളി പ്രശ്നത്തിൽ പോലും ഒന്നും കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ ''സു-മുജ -തബ്'' കുപ്പായമിടീക്കാമോന്ന് നോക്കി അതിനും ''ഒര്ങ്ങീറ്റ്'' ഇറങ്ങിക്കോളും.
''ഞമ്മളെ ബീക്ക്നെസ്സ് (weakness )'' മുതലെടുക്കാനോ ? അതിനാണ് ആ നാട്ടിലെ സാമൂഹ്യ ദ്രോഹികൾ. വിരലിലൊതുങ്ങുന്ന സാമൂഹ്യ ദ്രോഹികൾ ഏത് നാട്ടിലും ശ്രമിക്കുന്നത് നാട്ടാരുടെ ഐക്യം പൊട്ടിക്കാനാണ്. അത് ഉണ്ടാക്കാനല്ല. നാട്ടാര് ഓഗ്ഗട്ടില്ലെങ്കിൽ അവർക്ക് സുഖാണ്. എങ്കിലേ അവരുടെ ഏർപ്പാട് നടക്കൂ. അവർ എണ്ണത്തിൽ കുറെ ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല. അവർ ഒരിക്കലും എണ്ണം കൂട്ടാൻ നോക്കുകയുമില്ല. എണ്ണം കൂടിയാൽ അവരുടെ ലാഭ വിഹിതം വീതിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് എല്ലാവരേക്കാളും കൂടുതൽ ആ ദ്രോഹികൾക്ക് നന്നായി അറിയാം.
രണ്ടല്ലേ, നാലല്ലേ, പത്തല്ലേ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നടന്നോ ? അത്ര മതി ഒരു നാടിനു പേര് ദോഷം വരാൻ. എന്തേ എല്ലാരും ഈ മാന്യമാരുടെ പേര് പറയാൻ പോലും മടിക്കുന്നത് ? രണ്ടും നാലും പത്തുമെങ്കിൽ ! നാലായിരത്തിനടുത്തോളം ജനസംഖ്യയുള്ള ഒരു നാടാണ് നമ്മുടേത്. നാല് പേരുടെ പേര് വിളിച്ചു പറയാൻ ഇപ്പോഴും മടി. അപ്പോൾ ഉള്ള് പേടി ഉണ്ട്. പത്രത്തിൽ ഓരോന്ന് വരുമ്പോൾ ''ഹാ... ഹഹഹ.... ലാഷ്ട് കുഞ്ഞിച്ചാന്റെ മോന്റെ പേര് ബന്ന്'' എന്ന് ആശ്വസിക്കാൻ മാത്രം നമ്മുടെ ഗതി കിട്ടാ ജന്മം ഇനിയും ബാക്കി. അല്ലെങ്കിൽ ഞാനും തട്ടാനും കെട്ട്യോളും എന്ന നിലപാട്; അതല്ലെങ്കിൽ എന്റെ പിള്ളേരോ ബന്ധുക്കളെ മക്കളോ ഇവന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകുമോ എന്ന വെറുതെയുള്ള ഭയം. അതല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ വല്ല പയേ കുറ്റവും കുറവും ഈ പഹയൻ ആളെ വെച്ച് അങ്ങാടിയിൽ പാടി നടക്കുമോന്ന ചുമ്മാപ്പേടി. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്ത് കൊണ്ട് ഇച്ചാ... ?
മൂന്ന് ജമാഅത്ത് നാട്ടിൽ ഉണ്ട്. നാട്ടിൽ സാമൂഹ്യ ദ്രോഹികൾ സമാധാനം കെടുത്തുന്നത് വെറുതെ നോക്കി നിൽക്കരുത്. ഇക്കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാൻ നിങ്ങൾ ഒരു മേശയ്ക്ക് ചുറ്റുമിരിക്കണം. അതിനു ഒരു സ്ഥിരം സമിതി വേണം. 40 കഴിഞ്ഞതോ അതിനടുത്തേക്ക് എത്തുന്നവരാണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞിടത്തോളം മിക്ക പള്ളി-മദ്രസ്സ-മഹല്ല് ഭാരവാഹികളും. നമ്മുടെ നാടിന്റെ സ്വൈര ജീവിതം നിലനിർത്താൻ വേറെ ഒരു മുക്രിയും മൊയ്ലിയാരും വേണ്ട. നമ്മൾ തന്നെ മതി. മിക്ക നാടുകളിലും മഹല്ലുകളിലും പോലീസ് ഓഫീസർമാർ വന്നാണ് പോലും പഞ്ചായത്തു നടത്തുക എന്ന് കേൾക്കാറുണ്ട്. അത് വേണോ ? നമുക്ക് ഒന്നിരുന്നാൽ എന്തെങ്കിലും കുറവുണ്ടോ ? തലക്കെട്ട് ചെരിയുമോ ? ചെരിഞ്ഞാൽ പോട്ടെന്ന് വെക്കുക, നാടിന്റെ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ ?
മയക്ക് മരുന്ന് വ്യാപനത്തിനെതിരെ കൈ-മെയ് മറന്നു ഇറങ്ങണം. ''അയിന് ഈടെടെ ഭായി..അത് ? ജോറോരി ബിസ്യോ...'' എന്ന ഡയലോഗ് പറയുകയല്ല വേണ്ടത്. ആ പറയുന്നവർക്ക് ഒന്നുകിൽ വിഷയത്തിന്റെ ഗൗരവം അറിയില്ല. അല്ലെങ്കിൽ അറിഞ്ഞാലും താല്പര്യമില്ല.
ആരും പേടിക്കണ്ട. നേരെ ചൊവ്വേ നടക്കുന്നവന് കല്യാണ ആലോചന തുടങ്ങിയാൽ പെണ്ണ് ഏതായാലും കിട്ടും. പെണ്ണ് കെട്ടുന്നവർക്ക് ഇല്ലാത്ത ടെൻഷൻ ആരും ഏറ്റെടുക്കരുത്. മോൾക്ക് പുതിയാപ്പിളയും ഇങ്ങോട്ട് അന്വേഷിച്ചും വരും. അതിനും തല പുണ്ണാക്കണ്ട.
ഒരു അസുഖം തുടക്കത്തിൽ നിയന്ത്രിക്കാം. അതിനു ''ഖുൽ ഹുവല്ലാ'' മതി. കയ്യിന്നു വിട്ടാൽ ''ഖത്തം ബേങ്ങി''യാലും കൺറ്റ്റൂല് ബെരേല്ല. ജാഗ്രത ഉണ്ടെങ്കിൽ നല്ലത്. ഇല്ലെങ്കിൽ ''ഇച്ചാ...പുട്ത്തം ബ്ടും.''സങതി ബട്ടട്ടെയല്ല, ചക്കച്ചോറാഉം . അപ്പൊ ബായി പോൾന്ന്റ്റ് ഒരീ കൊണോഉം ഇല്ല. ഈച്ച പോകാനൊരു വഴിയാകുമെന്നേയുള്ളൂ. ഉള്ളൂ, അത്രേയുള്ളൂ.
No comments:
Post a Comment